รู้ไหม "ผัดไทย" เป็นอาหารชาตินิยม

จริงๆ แล้วที่มาของผัดไทยนั้น เกิดขึ้นจากผลพวงของนโยบายชาตินิยมของจอมพล ป. พิบูลสงคราม นั่นเองล่ะค่ะ จอมพล ป. เห็น ว่าในสมัยนั้น "ก๋วยเตี๋ยว" เป็นอาหารที่ได้รับความ นิยมมาก เพราะมีร้านก๋วยเตี๋ยวทั้งแบบตั้งอยู่กับที่และแบบเคลื่อนที่ไม่ว่าจะเป็น ทางรถ(เข็น)หรือทางเรือก็ตาม ซึ่งก๋วยเตี๋ยวนั้นจอมพล ป. เห็น ว่าเป็นอาหารที่มีพื้นแพ มาจากประเทศจีน

และถ้าเราได้ศึกษาประวัติศาสตร์การเมืองไทยจะพบว่า ในช่วงนั้นรัฐบาลพยายามอย่างมาก ที่จะถอดถอนความเป็นจีนออกจากคนไทยเชื้อสายจีนทั้งหลายที่อยู่ในประเทศไทย

ดังนั้นรัฐบาลก็ได้ คิดค้นอาหารขึ้นมาชนิดหนึ่งเพื่อจะส่งเสริมให้ประชาชนนำไปทำมาค้าขายแทนที่ การขายก๋วยเตี๋ยว (แบบ จีน) โดยอาหารชนิดนี้ พยายามสร้างเอกลักษณ์ของตัวเองที่ตรงกันข้ามกับก๋วยเตี๋ยว ซึ่งในการประกอบอาหารชนิดนั้นก็ได้ "เส้น จันท์" ขึ้นมาเป็นส่วนประกอบ หลัก โดยมีคุณสมบัติเหมาะแก่การผัดในกระทะ ซึ่งตรงข้ามกับก๋วยเตี๋ยว (จีน) ที่มักจะกินเป็นก๋วยเตี๋ยวน้ำ แต่อาหารนี้กินแบบแห้งเท่านั้น (เพราะ ใช้ในการผัด) และสุดท้ายเพื่อให้ ประชาชนโดยทั่วไปรู้อย่างชัดเจนแจ่มแจ้งว่าอาหารนี้เป็นอาหารของคนไทยอย่าง แน่นอน จึงตั้งชื่อว่า "ก๋วยเตี๋ยว ผัดไทย"

สำหรับก๋วยเตี๋ยวผัดไทยนั้นประกอบไปด้วย เส้นเล็ก เต้าหู้เหลืองซอย กุ้งแห้ง ใบกระเทียม ไข่ ถั่วงอกดิบ โดยในสมัยนี้ยังมีผัดไทยกุ้งสด บางทีก็ผัดไทยห่อไข่ด้วย แถมบางเจ้ามีผัดไทยใส่หมูเสียด้วย แต่ถ้าจะกินผัดไทยที่เป็นไทยแท้ๆ นั้น ต้องไม่ใส่หมูเด็ดขาด เหตุผลก็เพราะว่าคนในสมัย “เชื่อผู้นำชาติพ้นภัย” มองว่าหมูเป็นอาหารของคนจีน คนไทยนานๆ ถึงจะกินหมูสักที ดังนั้นเนื้อหมูเลยหมดสิทธิ์มาอยู่ในจานอาหารไทยแท้ๆ นั่นเองค่ะ

เกาะหลีเป๊ะ

เกาะหลีเป๊ะ (Koh Lipe) เป็นหนึ่งในหลายๆ เกาะของอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะตะรุเตา ตั้งอยู่สุดเขตแดนใต้ อยู่ในกลุ่มของหมู่เกาะอาดัง - ราวี ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเกาะตะรุเตา ห่างเกาะตะรุเตา 45 กิโลเมตร ห่างจากฝั่งท่าเรือปากบารา 62 กิโลเมตร อยู่ใกล้ๆ กับเกาะอาดัง ลักษณะของเกาะเหมือนดังในภาพ ความยาวหัวถึงท้ายเกาะ 3 กิโลเมตร เกาะหลีเป๊ะ นี้ถึงแม้จะอยู่ในเขตอุทยานฯ แต่ว่าพื้นที่ทั้งหมดเป็นของชาวบ้านซึ่งอยู่อาศัยบนเกาะมาเป็นร้อยกว่าปี ก่อนประกาศจัดตั้งอุทยานแห่งชาติ ดังนั้นการจัดการพื้นที่บนเกาะจึงอยู่นอกเหนืออำนาจของอุทยาน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของชุมชนบริการจัดการ โดยอุทยานแห่งชาติคอยดูแลความเรียบร้อยและความปลอดภัยสำหรับนักท่องเที่ยว

หาดต่าง ๆ บนเกาะหลีเป๊ะ

หาดชาวเล
ตั้งอยู่บริเวณหน้า เกาะหลีเป๊ะ ทางทิศตะวันออกของเกาะ หาดชาวเลเป็นชายหาดทอดยาวหลายร้อยเมตร ร่มรื่นไปด้วยทิวมะพร้าวน้อยใหญ่ที่ขึ้นเรียงรายตลอดแนวหาด สามารถชมพระอาทิตย์ขึ้นได้สวยงาม มองเห็นหน้าเกาะอาดังซึ่งอยู่ห่างเพียง 800 เมตร ได้อย่างดี มีบ้านเรือนชาวเลอาศัยอยู่กระจัดกระจายไม่หนาแน่น และมีรีสอร์ทที่พักริมหาดให้เลือกบริการพอสมควร

หาดพัทยา
ตั้ง อยู่ทิศตะวันตกของเกาะ มีเส้นทางเดินเท้าจากหน้าเกาะมายังหาดพัทยา ชายหาดยาวเป็นโค้งเว้ารูปครึ่งวงกลม หาดขาวสะอาดตลอดแนว และยังเป็นจุดชมพระอาทิตย์ตกที่สวยงามที่สุดของบรรดาเกาะทั้งหลายในทะเลสตูล ก็ว่าได้ ถัดจากแนวหาดขึ้นไปเป็นที่ตั้งของรีสอร์ทสไตล์บังกะโลหลายแห่งให้เลือกใช้ บริการ บริเวณหน้าเกาะเป็นโขดหิน ที่พักที่ปลูกสร้างเป็นเนินจึึงชมทีวทัศน์ได้สวยงาม ชายหาดด้านนี้เป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวต่างชาติมาก ในมื้อดินเนอร์จึงมีเสียงเพลงสากลขับกล่อม เพราะผู้คนที่มานั่งดื่ม-กินบนโต๊ะริมหาดเป็นฝรั่งเสียส่วนใหญ่ นอกจากมีที่พักแล้ว ยังมีร้านขายของชำ ร้านอาหาร ร้านให้เช่าอุปกรณ์ดำน้ำ และเรือหางยาวให้เช่าไปเที่ยวเกาะต่าง ๆ
เกาะหลีเป๊ะ จึงเป็นเสมือนศูนย์กลางการเดินทางสำหรับนักท่องเที่ยว ที่เดินทางมาเที่ยวหมู่เกาะ อาดัง - ราวี เมื่อเรือโดยสารจากท่าเรือปากบาราบนฝั่งสตูลเดินทางมาถึงเกาะหลีเป๊ะในตอน เย็นแล้ว จะมีเรือหางยาวมารับ นักท่องเที่ยวไปยังหาดต่าง ๆ เพื่อเข้าพักตามรีสอร์ท เช้าวันใหม่จึงหาเรือหางยาวเช่าเหมาไปเที่ยวตามเกาะต่าง ๆ ซึ่งหากใช้เวลาตลอดวันก็สามารถเที่ยวได้หมดทุกเกาะแล้ว เพราะแต่ละเกาะอยู่ใกล้ ๆ กัน เช่น เกาะอาดัง เกาะราวี เกาะหินงาม เกาะจาบัง เกาะยาง เกาะรองกอย ฯลฯ ตกเย็นก็กลับมานอนที่เกาะหลีเป๊ะ แล้วรอเรือโดยสารกลับในวันถัดไป ช่วงเลาเวลาที่เหลือบนเกาะใครอยากนอนเล่นพักผ่อนริมชายหาด ลืมเรื่องราววุ่นวายไว้ชั่วขณะหนึ่ง

ทำอย่างไรให้กินช้าลงได้

1. จัดจานให้ดูน่ารับประทาน เพื่อให้การรับประทานอาหารมีสีสันมากยิ่งขึ้น เวลาที่เราไปทานอาหารตามร้านแล้วเค้าจัดจานสวยๆมาเสริฟ บางทีเราก็ไม่ค่อยอยากทานพราะเสียดายไม่อยากดูความสวยงามของอาหารนานๆ ค่อยๆ ทานทีละส่วน

2. ใช้ภาชนะใส่อาหารให้เล็กลงปริมาณอาหารจะได้ดูน้อยๆ ลงไป ค่อยๆทานจะได้ไม่หมดเร็ว

3. วางจานอาหารไว้บนโต๊ะเวลารับประทานอาหาร ช่วยให้อาหารไม่อยู่ใกล้กับระยะปากมาก

4. ลองกะจำนวนครั้งที่เคี้ยวอาหารในแต่ละคำอาจจะ 10-20 ครั้งก่อนกลืนจะช่วยทำให้กระเพาะอาหารย่อยอาหารได้ดียิ่งขึ้น

5. พยายามดึงความสนใจไปที่รสชาติอาหารให้มากยิ่งขึ้น ลองสังเกตดูซิว่าอาหารที่เรากินมีรสชาติอะไรผสมอยู่บ้าง หรือในอาหารมีส่วนผสมอะไรผสมอยู่ เช่น ใช้น้ำมันหรือเนยในการผัด เกล็ดเล็กๆน้อยๆ เพียงเท่านี้ก็ทำให้เราเพลิดเพลินกับการเคี้ยวอาหารได้ไม่ยากเลย

6. ถ้าไม่ได้ทานอาหารคนเดียว อย่าลืมหันไปพูดคุยกับกับเพื่อนร่วมโต๊ะบ้าง ไม่ใช่ก้มหน้าก้มตาทานอย่างเดียว